17.6.11

we come out at night.

Vannacht om 05:10 werd ik gewekt door het einde van een nachtmerrie. Ik vraag me nu dan ook af waarom ik mijn leuke dromen nooit kan onthouden, en mijn nachtmerries op mijn geheugen gegrift staan.
In mijn droom was ik op een school (niet eens mijn eigen school) en had ik een tussenuur dus ging ik met iemand naar de supermarkt. Omdat ik niet alleen met die jongen wilden gaan belde ik een par keer mijn vriend maar er was één of ander probleem met de verbinding. Dus ging ik maar alvast. Toen kwamen we bij een bepaalde winkel (vraag me niet wat voor een winkel, ik heb namelijk geen idee) en daar stond allemaal heel erg vreemd eten waar ik persoonlijk nog nooit van gehoord had. Daan belde mij dat hij mij niet kon vinden en dat hij met vier andere personen eraan kwam. Dus ik liep naar de achterkant van de winkel. Daar waren drie mensen (gekleed als zwervers) de hele drankvoorraad van de winkel aan het leegroven. Ik was te bang om terug te lopen en de man in de winkel te waarschuwen omdat die mensen zeiden dat ik maar beter kon doen alsof het niet gebeurt was. Dus ik liep door, en liep met een boog terug omdat ik Daan niet weer wilde mislopen. Toen ik eenmaal terug was bij de winkel zag ik Daan staan, en ik zag vooral het meisje dat lieflijk met haar handen over zijn gezicht aan het strelen was.. Nou, dat liet ik dus mooi niet gebeuren, dus ik beukte haar aan de kant (^^). Arrogant kijken dat meisje, ik weet niet wie het was, wel weet ik dat ze qua lengte twee keer in me zou passen (en ik ben 1.62..). Daan keek me aan alsof hij het niet zo leuk vond, waar ik van schrok. Dus ik wilde mijn excuses aanbieden aan dat meisje, staat ze serieus een meter van me af te roddelen. Dus mooi niet dat ik dat deed. Ik kon die meiden niet meer uitstaan en ben ervandoor gegaan. Daan volgde me, waar ik dus veel te laat achter kwam.
Ik liep naar huis en het bleek dat de winkeleigenaar mijn overbuurman was (ja ik weet het, lekker geloofwaardig. Maar dromen zijn bedrog, toch?) en op het zelfde moment als ik de winkeleigenaar in het oog krijg, komt een van de dieven de hoek om en kijkt me aan op een manier die vrij beangstigend was. Ik ren dus door naar de voordeur van de buurman en hij doet open. De dief staat achter me en ik schreeuw heel hard: 'Deze man heeft uw winkel leeggeroofd!' De dief zet het op een lopen en de winkeleigenaar schijnt het niets te kunnen schelen. Dan zie ik dat Daan achter me staat en omdat ik zo druk bezig was en me zo bedreigd voelde schreeuwde ik naar hem.
Ik probeer mijn overbuurman/de winkeleigenaar ervan te overtuigen dat hij de politie moet bellen en heb geen oog voor Daan.
Het volgende moment loop ik naar mijn eigen huis en Daan is nergens te bekennen. Op dat moment gaat mijn telefoon, en ik zie dat het Daan is. Ik neem op en vraag waar hij is. Het enige wat hij zegt (met een veel te kalme stem) is: 'Zo hoeft het voor mij dus echt niet meer.' Ik probeer uit alle macht hem ervan te overtuigen dat ik hem niet kwijt wil. Maar hij is onvermurwbaar.
En daar schrik ik dus wakker.
Voor jullie lijkt dit misschien niet een hele enge nachtmerrie, maar ik werd wakker met hartkloppingen en een steek in mijn maag waar ik een tijdje op heb moeten liggen voor het weer wegzakte.
IK HAAT NACHTMERRIES!!

Dáaaaag

1 opmerking:

  1. Ahh schattie toch! Wat een kut droom men.. Gelukkig is Daan nog altijd een hele lieve jongen die gek op je is, en die geen gestreel van andere meisjes dan van jou en mij aanvaard (a). Hihi, loveyou. <3 Maar, inderdaad beetje jammer dat je wel altijd je nachtmerries en kutmomenten beter onthoudt dan je mooie dromen en momenten.

    BeantwoordenVerwijderen